|
ايسنا:ملتهاي جهان در سال 2000 گردهم آمدند تا پيماني سترگ را شكل دهند. بر اساس اين پيمان، هشت هدف توسعه هزاره به عنوان برنامه‌اي جسورانه جهت زدودن نيمي از فقر شديد تا سال 2015 مورد توافق گرفت و اين ابتكار بي‌سابقه جهاني در وعده‌اي بسيار مهم اعلام كرد كه در طول دهه آينده صدها ميليون نفر از مردم جهان از جمله 30 ميليون كودك و 2 ميليون مادر از چنگال فقر نجات خواهند يافت؛ جلوي پيشرفت ايدز گرفته خواهد شد و ميليونها انسان جوان خواهند توانست نقش بيشتري در توسعه كشورهاي خود و ايجاد جهاني بهتر براي خود و نسل‌هاي آينده داشته باشند.
اين اهداف در حالي طراحي شدند كه در كنار آن، بر اساس گزارش سازمان ملل متحد پيرامون «وضعيت جمعيت جهان در سال 2005» نابرابري جنسي يكي از عوامل اصلي فقر و جدا افتادگي اجتماعي بوده و وجود تبعيض، با محروم كردن نيمي از بشريت براي تحقق كمال ظرفيت خود به گونه‌اي بارز، سرمايه‌هاي انساني را تباه مي‌كند. اين در حاليست كه هم اكنون600 ميليون زن ــ دو برابر مردان ــ در جهان بي‌سواد هستند و بسياري از كودكان فقير و بويژه دختران از تحصيل محرومند و اگرچه دسترسي به آموزش ابتدايي افزايش يافته، اما فقط 69 درصد دختران جنوب آسيا و 49 درصد دختران آفريقايي ماوراء صحرا دوره آموزش ابتدايي را به پايان مي‌رسانند.
تحقيقات نشان مي‌دهد كه آموزش متوسطه براي زنان و دختران همراه است با چشم انداز اقتصادي بهتر، بهداشت باروري بيشتر، اگاهي بهتر از اچ.آي.وي و تغيير برخورد با عادتهاي زيانبار مانند ختنه زنان.
از سوي ديگر كودكان اين مادران نيز از تحصيل آنها بهره‌مند مي‌شوند چرا كه هر يكسال تحصيل مادران برابر است با 5 تا 10 درصد كاهش در نرخ مرگ و مير كودكان زير 5 سال.
گزارشهاي سازمان ملل همچنين حاكيست درحاليكه بيش از 7/1 ميليارد زن 15 تا 49 سال در جهان در سالهاي باروري عمر خود هستند، مشكلات بهداشت باروري سالانه 250 ميليون سال زندگي مولد را از بين مي‌برد.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران مواجهه با اين شرايط درحالي صورت مي‌گيرد كه عدم توانايي در تعيين زمان و تعداد فرزندان، انتخابهاي زندگي زنان را محدود مي‌كند و توانايي افراد در انتخاب تعداد و فاصله فرزندان منجر به خانواده‌هاي كوچكتر، رشد كمتر جمعيت و كاهش فشار بر منابع طبيعي و در مقابل بهداشت باروري از طريق «سود جمعيتي» منجر به مزاياي اقتصادي مي‌شود؛ به گونه‌اي كه اقتصاددانان رشد بي‌سابقه اقتصاد كشورهاي شرق آسيا را در سالهاي 1965 تا 1990 مديون اين سود جمعيتي مي‌دانند و محققين تخمين مي‌زنند كه بدون شك اين سود جمعيتي مي‌تواند فقر در كشورهاي در حال توسعه را بين سالهاي 2000 تا 2015 به ميزان 14 درصد كاهش دهد.
|
