|
|
INSITE!، زنان رنگین‌پوست علیه خشونت
تریبون فمینیستی ایران:
نسبت تعداد زندانیان به کل جمعیت، در ایالات متحده از هر کشوری بیشتر است- از هر 130 نفر، 1 نفر بخشی از عمرش را در زندان می‌گذراند. در حالی که قانون‌گذاران ایالات متحده ادعا می‌کنند با گسترش زندان‌ها و افزایش نیرو‌های پلیس با «خشونت» مقابله می‌کنند، 89 درصد زندانیان به دلایلی غیر از خشونت، به ویژه مواد مخدر، در زندان به سر می‌برند.
رنگین‌پوستان با آمار بی‌تناسبی درگیر زندان‌ها شده‌اند. سرخ‌پوست‌ها بالاترین سرانه‌ی زندانی شدن را دارند. سیاه‌پوست‌ها 5/8 برابر، و لاتین‌ها 9/3 برابر سفیدپوستان احتمال دارد زندانی شوند. 1 نفر از هر 3 آفریقایی- آمریکایی زمانی را در زندان خواهد گذراند. 6 نفر از هر 10 نوجوان در اقامتگاه‌های اجباری، سرخ‌پوست‌اند.
زندان‌ها تنگنای اقتصادی این گروه‌های نژادی را می‌پوشانند زیرا زندانیان در آمار بیکاری محاسبه نمی‌شوند، و خود باعث تشدید فقر در آنها می‌شوند.
ماده‌ی الحاقیه‌ی سیزدهم با صراحت به بهره‌کشی از زندانیان مجوز می‌دهد. کارگری بی‌مزد زندانیان، تجارتی مولتی‌میلیون دلاری است. درصد بالایی از کالاها و خدماتی که دریافت می‌کنیم، نتیجه‌ی کارگری در زندان‌هاست. در دسترس بودن کارگری زندانیان، کارگری اتحادیه‌ای را، که حامی علاقه‌ی افراد و امنیت شغلی آنهاست، تضعیف می کند. زمانی که کارگری اتحادیه‌ای ضعیف شود، مردم بیشتری شغلشان را از دست خواهند داد و گرفتار فقر خواهند شد، و مستعد ارتکاب جرم به دلیل فقر خواهند بود. از جمله شرکت‌هایی که از بهره کشی از زندانیان سود می‌برند، این‌ها هستند:
TWA, McDonald''s, Compaq, Texas Instruments, Sprint, Microsoft, MCI, Victoria''s Secret, IBM, Toys R Us, AT&T, Eddie Bauer, Nordstrom, Honeywell, Lexus, Revlon
زندانیان به صورت «غیر‌انسان»هایی دیده می‌شوند که سزاوار هر گونه آزار و بهره‌کشی هستند. 80 درصد داروهای آزمایشی روی زندانیان امتحان می‌شوند. زنان در زندان‌ها به‌طور مداوم مورد سوء‌استفاده‌ی جنسی قرار می‌گیرند، بی آن که به دادگاه یا مرجع قانونی دسترسی داشته باشند. زندانیان با کمبود مواد مغذی و مراقبت دارویی مواجه‌اند، و عدم امکان دسترسی به رسانه‌ها تضمین می‌کند که آزار‌ها از دید اجتماع دور خواهد ماند.
3 نفر از هر 4 زن زندانی مادرانی هستند که با زندانی شدن سرپرستی فرزندانشان را از دست داده‌اند. 80 درصد زنان زندانی دارای فرزند هستند، و از این تعداد 70 درصد مادران مجرد‌ند. وقتی مردان رنگین‌پوست زندانی می‌شوند، از انجام مسوولیت‌های خانوادگی باز داشته می‌شوند. به این دلایل زندان‌ها مانع می‌شوند که گروه‌های رنگین‌پوست فرزندانی سالم از نظر روحی و جسمی پرورش دهند.
از سال 1980 تا کنون جمعیت زنان زندانی بیش از 500 درصد افزایش یافته است. 80 درصد زنان زندانی به دلیل جرایم حشونت‌آمیز زندانی شده‌اند. زندان‌ها همچنین نوعی کنترل مردسالارانه بر زنان اعمال می‌کنند. زنان زندانی می‌شوند اگر در برابر والدین آزارگر بایستند، اگر به نوعی با مردان مجرم سروکار پیدا کنند (حتا اگر خودشان مجرم نباشند)، اگر در طول بارداری معتاد باشند (بی آن که کمکی برای ترک اعتیاد دریافت کنند)، و اگر از پذیرش نقش‌های زنانه‌ی سیستم مردسالار سر باز زنند.
40 درصد زنانی که به جرم قتل زندانی شده‌اند، شریک آزارگر خود را کشته‌اند، و اکثریت نوجوانانی که جرمشان قتل است، والدین آزارگرشان را به قتل رسانده‌اند. زنان در زندان بابت رفتارهایی تنبیه می‌شوند که مردان نمی‌شوند؛ مثلا به دلیل «غیرخانمانه» رفتار کردن. زنانی که این نقش‌های مردسالارانه را در زندان‌ها نمی‌پذیرند، تحت یک سری «درمان»ها قرار می‌گیرند، و نسبت به مردان زمان بیشتری در زندان می‌مانند، تا وقتی که «درمان شده» تلقی شوند.
www.incite-national.org
|
|
