|
كانون زنان ايراني: در استان هاي ايلام و لرستان زنان بيشتر خودكشي مي كنند و اين در حاليست كه در استان همدان، تهران، گيلان و قزوين مردان بيشتر از زنان اقدام به خودكشي مي كنند.
طبق نتايج يك پژوهش و آمارهاي به دست آمده از آن ميزان خودكشي در شهر هاي مختلف ايران بسيار متفاوت است. آمار مرگ بر اثر خودكشي در استان هاي غربي كشور معمولاً بالاست. علاوه بر آن، شهرهاي اطراف تهران مانند كرج و ساوجبلاغ غرب نيز با ميزان نسبتاً بالاي خودكشي مواجهند.
نتايج اين پژوهش كه توسط دكتر كاظم ملكوتي انجام شده همچنين حاكي از آن است كه اختلاف با همسر، والدين، مشكلات مالي، تحصيلي ، شغلي و حاملگي هاي ناخواسته ها از مهم ترين علل اقدام به خودكشي اند.
مشخصات جمعيت شناختي اقدام كنندگان به خودكشي نيز مبني بر آن است كه ميانگين سني بيشتر آنان، بين 15 تا 30 سال بوده و اكثراً ازطبقه اجتماعي اقتصادي متوسط اند، زنان عموماً متاهل اند و مردان مجرد و بطور ميانگين اقدام كنندگان به خودكشي معمولاً يا بي سواد اند و يا در حد ديپلم به تحصيلات خود ادامه داده اند.
در ايران ميزان خودكشي در سالمندان كمتر است البته اين ابهام وجود دارد كه به دليل مسائل فرهنگي، بخشي از خود كشي هاي سالمندان پنهان بماند.
نتايج اين پژوهش درباره روش هاي اقدام به خودكشي، بر اساس فرهنگ جامعه و ميزان دسترسي آنها به آلات قتاله به دو بخش روش هاي پرخطر و روش كم خطر تقسيم مي شود.
افسردگي حاد، نااميدي و ياس شديد، جنسيت، نداشتن آگاهي نسبت به روش هاي ديگر حل مشكلات، نوع فرهنگ و در دسترس بودن وسايل خطرناك از جمله عوامل موثر در انتخاب روش هاي خطرناك توسط افراد است.
اين تحقيق در شهرستان كرج و با روش نمونه گيري خوشه اي انجام شده و 500 نفر از ساكنان اين شهر به عنوان نمونه بررسي شده اند.
از اين افراد در سه زمينه فكر به خودكشي، برنامه خودكشي و اقدام به خودكشي سئوال هايي شده است.
از سوي ديگر اين نمونه با نمونه ي مراجعه كنندگان به اورژانس بيمارستان مقايسه شده كه نتايج ان نشان داده است كه 14 درصد از ساكنان اين شهرستان در طول عمر خود به خودكشي انديشيده اند، 7درصد از آنان حتي در اينباره برنامه ريزي كرده و 35 درصد از اين افراد نيز اقدام به خودكشي كرده اند. و اين در حاليست كه افرادي كه به اورژانس مراجعه كرده اند، تنها1% درصد از جمعيت اين شهر را تشكيل مي دهند.
اين نسبت تقريباً ده به يك است و نشان مي دهد از هر 10نفري كه اقدام به خودكشي مي كنند يك نفر از آنها به اورژانس آورده مي شود كه اين امر خود مي تواند نشان دهنده مسائل فرهنگي و نا آگاهي مردم باشد.
در اين تحقيق همچنين مشخص شده حدود 10درصد از افراد در عرض شش ماه مجدداً اقدام به خودكشي كرده اند.
در اين پژوهش درمان اختلالات رواني به ويژه افسردگي، برنامه هاي پيشگيري در مدارس، مداخله در بحران، آموزش جامعه توسط رسانه هاي گروهي و دسترسي به خدمات درماني و مشاوره از جمله راه هاي مقابله با خودكشي عنوان شده است.
در پايان اين تحقيق نيز تاكيد شده كه تشويق به خودكشي در جامعه نبايد مطرح شود. طرح و نمايش نمونه هايي از اين گونه مسائل در رسانه هاي عمومي جزء عواملي است كه سبب كم شدن ترس و قبح قضيه و افزايش ميزان اقدام به خودكشي مي شود.
|
