|
سالانه سه ميليون دختر در آفريقا و خاورميانه ختنه می شوند. تحقيقات نشان می دهد که ارتکاب به اين عمل غيرانسانی، سنتی مربوط به هزاران سال پيش است که کماکان رايج است. به گفته مارتا ساتوز پيز رئيس بخش تحقيقی کمک به افراد بی دفاع يونيسف، مبارزه با ختنه زنان يک عملکرد جدی است که بالاخره ثمر می بخشد. با افزايش دانش انسان ها می توان انديشه عمومی را عليه اين عمل تغيير داد. رشد فکری افراد، جامعه را به سلاح دانش و آگاهی مسلح می کند و قبح اين عمل مشخص می شود. در اين قبايل عقيده عمومی بر اين است که ختنه دختران يک عمل شايسته و مطابق سنت های قديم است که نشانگر زيبايی، عفت، قدرت ازدواج، آبروی اجتماعی و پاکدامنی هر دختر است. پس والدين برای نمايش پاکدامنی و آبروی خانوادگی خود علاقه مندند که اين عمل حتماً روی دخترانشان انجام شود. طبق آمار يونيسف، عمليات ختنه زنان و يا به عبارت ديگر نقص عضو زنان در ۱۸ کشور در مناطق آفريقا و خاورميانه انجام می شود و حدوداً ۱۳۰ ميليون دختر و زن قربانی اين سنت نادرست هستند. طبق آمارهای قبلی سالانه دو ميليون دختر مجبور به تحمل اين شکنجه بوده اند. ليکن به رغم اطلاع رسانی ها و مبارزات با اين عمل غيرانسانی، آمار جديد تعداد دختران محکوم به اين حماقت بشری را سالانه سه ميليون نفر گزارش کرده اند.
البته گزارشات اميدبخشی نيز در باب کم شدن آمار اين عمل در بعضی جوامع به ثبت رسيده است. به عنوان مثال يونيسف در مصر به اطلاع رسانی و فرهنگ سازی پرداخته است و با برگزاری همايش های عمومی و تبليغات عليه اين عمل مستبدانه در تغيير فرهنگ مردم تلاش بسياری کرده است. اين تلاش ها نيز تا حدی ثمر بخشيده و خوشبختانه فرهنگ و آگاهی کم کم به کشورهای همسايه مصر نيز سرايت کرده است.
کار فرهنگی که باعث تغيير افکار رهبران ملی و مذهبی مردم در اين مناطق می شود، باعث تغيير آرا و عقايد عمومی خواهد شد. پس مهمترين عمل آگاه کردن رهبران مردم در اين مناطق است. در مرحله بعد افرادی چون معلمان، کارگران، اطبا و... بايد اطلاع رسانی شوند تا به مرور پايه های اين عملکرد سنتی در اين گونه جوامع سست تر شود. ختنه زنان يکی از نگرانی های بزرگ جوامع بشری است، زيرا فقط مختص مناطق فوق الذکر نيست. زنان مهاجر و حتی تعداد زيادی از زنانی که در کشور های صنعتی زندگی می کنند از اين نقص عضو رنج می برند. البته در هر کشور درصد زنانی که ختنه می شوند و طرز ختنه شدن آنها متفاوت است. به علاوه بر اساس آمار، در موارد متعددی اين عمل که با دردی جانکاه همراه است، منجر به خونريزی، عفونت، ناباروری و حتی مرگ می شود. ولی متاسفانه زنان زيادی در سکوت با اين مصيبت کنار می آيند، زيرا آن را سهم طبيعی خود در زندگی می دانند.
تحقيقات نشان می دهد که ختنه زنان در برخی فرهنگ ها يک مشکل دامن گير و نشانه بارزی از خشونت عليه انسان ها است که زنان بخت برگشته مجبور به رويارويی با آن هستند. به گفته ريما صلاح معاون اجرايی يونيسف، والدين برای برخورداری از آبرو و احترام اجتماعی دختران خود را ختنه می کنند. زيرا باعث می شود که دختر تا زمان ازدواج دست نخورده باقی بماند و والدين از اين بابت نگرانی نداشته باشند.
خوشبختانه شواهد حاکی از اين است که در کشورهايی چون بنين، بورکينافاسو، آفريقای مرکزی، اريتره، اتيوپی، کنيا، نيجريه، تانزانيا و يمن تلاش های يونيسف تا حدی به ثمر نشسته است و ميزان شيوع اين عمل ضدانسانی کاهش پيدا کرده است. ليکن برای ريشه کن کردن ختنه زنان نياز به همکاری تنگاتنگ دولت ها، انجمن ها و سازمان های بين المللی هست. علاوه بر کشورهای آفريقايی و خاورميانه در کشورهای مهاجرپذيری چون استراليا، کانادا، نيوزلند، آمريکا و برخی کشورهای غرب اروپا نيز آمار بالايی از اين عمل غيرانسانی به دست آمده است که بايد برای مبارزه با آن دولت ها قوانين جزايی سختی وضع کنند. يونيسف برای مبارزه با ختنه زنان از تمام قدرت و نفوذ خود استفاده می کند و با صرف هزينه های گزاف سعی در ريشه کن کردن اين عمل ضدانسانی دارد ليکن بدون کمک دولت ها هيچ حرکتی امکان پذير نخواهد بود.
صلاح می گويد: ما می دانيم برای کشيدن خط بطلان بر روی اين جنايت هزاران ساله چه بايد کرد و به مبارزه با آن برخواسته ايم ولی برای نجات نسل های آتی از اين مخمصه به ياری فرد فرد افراد بشر نيازمنديم.
|
