|
تريبون فمينيستي ايران:
شب زاينده رود بسيار زيبا بود. نسيم ملايمي مي وزيد و کنار رود پر از جمعيت بود. سي و سه پل با روزش زمين تا آسمان تفاوت داشت. انعکاس نورش در رود منظره را زيباتر کرده بود.
در آن فضا، يک استکان چاي داغ مي چسبيد. قهوه خانه کوچک زير سي و سه پل بهترين فرصت بود.
وقتي خواستيم وارد شويم با آن جمله تلخ هميشگي رو به رو شديم:« بفرماييد بيرون! ورود خانم ها ممنوعه»
علت را که جويا شديم گفتند محيط کاملا مردانه است. بعضا معتاد هم در بين مشتريان ديده مي شود. آخر نفميديم قضيه معتادها براي منصرف کردن ما از ورود بود يا زير بزرگ ترين جاذبه توريستي اصفهان چنين افتضاحي خوابيده است.
وضعيت هتل عباسي هم تفاوت چنداني نداشت. دختران مجرد را به لابي هتل راه نمي دادند. پس از صحبت کردن با چند دانشجوي اصفهاني متوجه شديم اين شرايط کم و بيش در دانشگاه و خوابگاه هم وجود دارد. دانشجويان به هيچ وجه حق ورود به خوابگاه يا خروج از آن را بدون مقنعه (حتي در صورت رعايت حجاب کامل با روسري) نداشتند. بيشتر دانشجويان دختر در حياط خوابگاه چادر به سر داشتند. به هر حال بايد حجاب اسلامي را کامل رعايت مي کردند. محيطي که مي توانستند در آن بدون حجاب آزاد باشند به سالن اتاق ها و دستشويي و حمام محدود مي شد. آخرين ساعت ورود به خوابگاه 9:30 شب بود.
يک چايخانه در نقش جهان که آن را به عنوان بهترين چايخانه معرفي مي کردند شرايط جالبي داشت. اين چايخانه به دو قسمت تقسيم مي شد: قسمت آقايان و قسمت خانوادگي. به عنوان دختران خانواده دار در قسمت دوم نشستيم. وقتي براي پرداخت صورت حساب به قسمت اول رفتيم با تندي کمي تا حدودي ملايم گفتند ورود به اين قسمت ممنوع است.
ما که در اصفهان مهمان بوديم مي توانستيم بعد از تاريکي هوا هم در شهر قدم بزنيم اما دختران اصفهاني از محدوديت در اين زمينه هم حرف مي زدند.
|
