|
روز ۲۲ خرداد،به عنوان روزى به يادماندنی در تاريخ جنبش فمينيستی ايران ثبت خواهد شد.در اين روز در تجمعی در مقابل دانشگاه تهران بيش از ۱۰۰۰ نفر از زنان پيشرو، گرد آمدند تا بی حقوقی اجتماعی خود اعتراض کنند. اين تجمع با شعار اصلاح قانون اساسی، به قوانين زن ستيز موجود اعتراض کرد.
ابن تجمع با تاکيد بنيان گذاران اين حرکت به صنفی بودن آن، سعی کرد از تمامی تبليغات بر له يا عليه انتخابات فاصله بگيرد، يکی از زنان شرکت کننده در اين حرکت اعلام کرد که زنان هيچ گونه تريبونی برای تلاش در جهت برابر حقوقی اجتماعی خود ندارند و بدون درخواست برای تجمع با توسل به نافرمانی مدنی، سعی در هماهنگ کردن صدای اعتراض خود و رساندن آن به گوش جهانيان را دارند.
با گذشت بيش از ۲۶ سال از انقلاب ايران، قوانين ضد زن، تمامی منافذ تنفسی را بر زن ايرانی بسته است و او را به عدم حضور اجتماعی تشويق کرده است. اما زن ايرانی با به وجود آوردن تشکل های صنفی، تلاش در جهت کسب مدارک تحصيلی، و کوشش در جهت راه يابی به مکان هايی که همواره تابلوی " ورود زنان ممنوع " را بر خود داشته اند، سعی در ابراز حضور اجتماعی خود در تمامی سطوح اجتماع داشته است.
امروزه جنبش زنان يکی از اصلی ترين و پايه ای ترين جنبش های اجتماعی ـ سياسی در جامعه ايران است. گسترش چاپ و انتشار ادبيات فمينيستی، و دسترسی هر چه بيشتر زنان به اينترنت و دهکده جهانی، موجبات آگاهی و خود آگاهی هر چه بيشتر زنان در زمينه های جنسيتی را فراهم آورده است و ايشان را به واکنش در مقابل فرودستی زنان و قوانينی که اين فرودستی را تثيبت ميکنند وادار ميکند.
زنان ايرانی سالهاست که در صف اول جنبش های اجتماعی جايی ويژه خود را اشغال کرده اند. زنان به ميدان آمده اند، با باورهای صلح طلبانه با پيام پايان بخشيدن به خشونت قانونی، راه نجات زن را در آگاهی مينمايانند تا به هر آنچه در جهت نامرئی کردن ايشان در اجتماع ميکوشد اعتراض کنند و صدای اعتراضشان را هر چه رساتر? به تمام جهان ميرسانند.
اين صدا اکنون در آسمانهای سرزمينمان طنين انداخته است و خاموشی نميپذيرد.
پر طنين تر باد فريادتان.
|
