|
http://www.jadi.net/
رييس جمهور تونس اعلام کرده که به توسعه اينترنت متعهد است اما در همين حين وب سايتهاي تونسي سانسور مي شوند و جوانان تونسي به خاطر استفاده از اينترنت تهديد، دستگير، شکنجه و به زندانهاي طولاني مدت محکوم مي شوند.
در تونس هم مثل کشور ما، حاکمان و رسانه هاي انحصاري دولت دائما تبليغ مي کنند که "اينترنت بخشي از زندگي" است بدون اينکه از سانسور آن ذکري به ميان بيايد. اما مورد ظهير يحيايي(؟Zouhair Yahyaoui) واقعيت اينترنت در تونس را به جهانيان نشان داده است. امروز جهانيان مي دانند که تونسي هاي بيشتري به خاطر ابراز عقايدشان در اينترنت، زنداني شده اند تا کل تونسي هاي زنداني در طول 48 سال قبل به خاطر اظهار نظر در مطبوعات کاغذي.
ظهير مجله اينترنتي TuneZine را در اواسط 2001 ايجاد کرد و مشکلاتش درست بعد از آنکه در TuneZine نامه سرگشاده اش به رييس جمهور تونس، بن علي را چاپ کرد آغاز شد. در اين نامه - که پست به دليل واهي نامشخص بودن آدرس آن را بازگرداند و مطبوعات تحت سلطه حکومت از کنار آن با سکوت گذشتند - به بن علي به خاطر نبود استقلال در قوه قضاييه کشور اعتراض شده بود.
ظهير در 4 ژوئن 2002 در کافي نتي که در آن کار مي کرد دستگير شد. جرم او "سرقت از کارفرما" و "نشر اکاذيب" بود. او شکنجه و به 28 ماه زندان محکوم شد.
کافي نت ها در تونس با نام Publinet شناخته مي شوند و زير کنترل شديد دولت (وزارت داخلي و وزارت مخابرات) هستند. صاحبان کافي نت ها موظفند کارت شناسايي کاربران را ببينند و هر فايلي که روي کامپيوتر ذخيره شده را بررسي کنند و اگر "مشکلي" وجود داشت به پليس اطلاع دهند. هيچ کامپيوتري در کافي نت داراي سي دي درايو، فلاپي درايو و حتي درگاه USB نيست تا امکان خارج کردن اطلاعات از آن وجود نداشته باشد.
ظهير در پايان سال 2003 در حالي که اکثر دوران زندان خود را گذرانده بود آزاد شد و مطمئنا پيگيري سازمان هاي جهاني تاثيري بسزايي در آن داشت. او مي گويد که اکثر دوستانش در وب سايت، به کشورهاي ديگر پناهنده شده اند چرا که "با هر کس چيزي عليه بن علي بگويد مانند يک تروريست و يک خائن برخورد مي شود". حکومت هرکسي را که عليه بن علي صحبت کند به "خيانت" و "خدمت به اهداف بيگانگان" متهم مي کند.
همين جريان باعث شده است تا در ژانويه 2005 IFEX (فدراسيون بين المللي آزادي بيان) در بازديد خود از تونس به شناسايي سايت هاي فيلتر (بلاک) شده بپردازد و گزارشي را در اين باره منتشر کند. بنا به اين گزارش نرم افزار سانسور کننده تونس، همان نرم افزار سانسور کننده ايران است (SmartFilter) که توسط يک شرکت آمريکايي
(SecureComputing) ارائه شده. اين نرم افزار سانسور مي تواند سانسور را روي طبقه بندي هاي مختلفي روشن و خاموش کند و علاوه بر اين امکان وارد کردن URLهاي خاص براي سانسور نيز بر روي آن وجود دارد. در تونس طبقه بندي هاي برهنگي، پورنوگرافي و گمنام کننده ها (Anonymizer) ها روشن شده اند و تعداد زيادي URL مجزاي مرتبط با حقوق بشر و اخبار نيز در آن ها وارد شده است. اين تقريبا همان وضعيتي است که ما در ايران با آن مواجه هستيم.
حاصل اين جريانات تشکيل گروه هاي بسياري براي دفاع از آزادي بيان در داخل تونس بوده است. ظهير يحيايي هنوز فعال است. سازمان هاي بين المللي در تونس داراي شعبه شده اند و حتي IFEX گروهي تحت عنوان "گروه ديده بان تونس" را راه اندازي کرده است که با همکاري چهارده سازمان عظيم بين المللي، اخبار مرتبط با آزادي بيان تونس را پيگري مي کنند.
جالب است اگر به تفاوت جريان شخصي مانند اکبر گنجي و ظهير يحيايي توجه کنيد. گنجي سالها در زندان مي ماند، اعتصاب غذاي 70 روزه مي کند و قهرمان مي شود و امروز جريان اش فروکش کرده. در مقابل ظهير که تازه از دانشگاه فارغ التحصيل شده، با برنامه اي منظم سازمان را پايه گذاري مي کند که مي تواند 14 سازمان بزرگ جهان را عليه سانسور در تونس متحد کند. منکر ارزشهاي کار گنجي نيستم، حرف من رسيدن به حداکثر نتيجه و ماندگاري نتايج است به جاي قهرمان سازي هاي دوره اي. خطابم هم بيشتر به خودمان است.
|
