|
|
مقدمه اول
ترييون فمينيستي ايران:
از وقتي که زنان پژوهش ها و جستجوهاي خود را براي کشف ريشه هاي سلطه گري مردان آغاز کرده اند هم درباره مادر بزرگ ها و جده هاي خود اطلاعات ذيقيمتي به دست آورده اند و هم در ضمن متوجه شده اند که جذف زنان از تاريخ يکي از راه و روش هاي جامعه مردسالار براي مرعوب کردن آن ها است, سرکوب زن ها, سرکوب اقوام و نژادهاي ديگر و...و ..., و خلاصه هيچ حقي و جايي قائل نشدن براي اکثريت جامعه بشري تحت اين عنوان که حضورشان در اين جهان حضوري منفعل و بي ثمر است. حال آن که, گرچه توان زنان گاه در اثر نفي و سرکوب مداوم و سازمان يافته و خشونت بار تحليل رفته است , هرگز نه آن ها و نه هيچ گروه و نوع سرکوب شده ديگري منفعل نبوده اند و حضورشان و وجودشان بي ثمر نبوده و نيست.
آري, زنان در جامعه ايراني نه بي ثمرند و نه منفعل, اما مقاومت در برابر جريان قوي اي که آن ها را مدام به سمت نقش هاي سنتي مي کشاند, نقش هايي که همواره بين آن ها و خودشان حائل بوده است, کار آساني نيست.
بايد همه چيز را از نو تعريف کنيم و زنانه!
ما تصميم گرفته ايم براي کمک به اين مسئله طي اسفند ماه و به مناسبت 8 مارس روز جهاني زن هر روز به نقل روايتي از زندگي يکي از زناني بپردازيم که در هموار کردن مسيرمان تا به امروز نقش ارزنده اي داشته اند, باشد که مسير آينده مان را با تکيه بر تجربه گذشته مان هموار و شادمانه بسازيم.
|
|
